Ramón, cansado do seu traballo como obreiro na fábrica de PVC, sobe a un cartel de Coca-Cola á beira da estrada e decide que quedará a vivir aí. Encargáronlle que coide do cartel, que non vaian roubar os focos, e ao seu xefe non lle importa que quede durante vinte e catro horas, os sete días da semana, no seu novo posto de traballo. Nese niño destartalado, por fin sente en casa. Sobe a visitalo o seu sobriño, Miguel, quen aprende a observar o mundo desde arriba, mentres os habitantes da vila murmuran que Ramón terminou de volverse tolo: os homes e as mulleres non son paxaros.