A ambos personaxes –Marie e Jérôme– úneos a súa relación con Michka Seld, unha anciá da que os seus últimos meses de vida son retratados por estas dúas voces cruzadas. Marie é a súa veciña: cando era nena e a súa nai ausentábase, Michka coidaba dela. Jérôme é o logopeda que tenta que a anciá, que acaba de ser ingresada nun xeriátrico, recupere aínda que sexa parcialmente o fala, que vai perdendo por culpa dunha afasia.

E ambos os personaxes involucraranse no último desexo de Michka: atopar o matrimonio que, durante os anos da ocupación alemá, a salvou de morrer nun campo de exterminio acolléndoa e ocultándoa na súa casa. Nunca lles deu as grazas e agora querería mostrarlles a súa gratitude...

Escrita cun estilo contido, case austero, esta narración a dúas voces fálanos da memoria, o pasado, o envellecemento, as palabras, a bondade e a gratitude cara a aqueles que foron importantes nas nosas vidas. Son as respectivas gratitudes as que unen os tres inesquecibles personaxes cuxas historias se entrelazan nesta conmovedora e cegadora novela.

1º-2º BAC